Jak rozpoznać hipoglikemię i hiperglikemię?

Objawy i leczenie hipoglikemii

Terminem hipoglikemia określa się stan, w którym stężenie glukozy we krwi spada poniżej 55 mg/dl (3,0 mmol/l). Na powikłania wywołane niedocukrzeniem narażone są przede wszystkim osoby z cukrzycą typu 1. W skrajnych przypadkach, spadek poziomu cukru we krwi może powodować wstrząs hipoglikemiczny.

Objawy hipoglikemii to: osłabienie, wzmożona potliwość, uczucie głodu, nudności i wymioty, drżenie rąk, przyspieszenie akcji serca, niepokój, bóle i zawroty głowy, zaburzenia widzenia, nieregularny oddech, uczucie senności.

Postępowanie przy symptomach niedocukrzenia zależą od stopnia świadomości chorego. Osobie przytomnej  należy podać słodzony napój (np. sok owocowy z cukrem) lub tabletki glukozy/ sacharyny. Aby uniknąć ponownego spadku stężenia glukozy trzeba spożyć posiłek bogaty w węglowodany złożone (np. chleb graham z szynką, kasza gryczana z rybą, kurczak z warzywami, jogurt owocowy).

Pierwsza pomoc przy objawach hipoglikemii u osoby nieprzytomnej polega na dożylnym podaniu 20% roztworu glukozy, a po wybudzeniu- doustnym wlewie 10% roztworu glukozy. Jeżeli wystąpią trudności w dostępie do żył, należy podać 1 mg glukagonu domięśniowo lub podskórnie (pół mg u dzieci poniżej 6 roku życia). Po odzyskaniu przytomności, chory powinien spożyć posiłek z cukrów złożonych.

 

Objawy i leczenie hiperglikemii

Hiperglikemia oznacza zbyt wysoki poziom cukru we krwi– występuje wówczas gdy stężenie glukozy jest wyższe niż 110 mg/dl (na czczo) lub 160 mg/dl (po posiłku). Najczęstszym powodem tego zaburzenia glikemicznego jest nierozpoznana cukrzyca albo błędy pacjenta w stosowaniu insuliny- przyjmowanie zbyt małych dawek leku lub wręcz pomijanie zalecanych dawek. Hiperglikemia stanowi początkowy symptom rozwoju cukrzycy typu 2. Ryzyko groźnych dla zdrowia powikłań można znacząco obniżyć poprzez zastosowanie odpowiedniej diety m.in. rezygnację ze spożywania cukrów prostych.

Objawy hiperglikemii to: wzmożone pragnienie, suchość w ustach, częste oddawanie moczu, mdłości, wymioty, zaparcia, senność, osłabienie, zaburzenia widzenia, kłopoty z koncentracją, bóle i zawroty głowy, spadek masy ciała, infekcje narządów układu moczowo- płciowego, suchość i infekcje skóry, utrata włosów na kończynach dolnych. Niezdiagnozowana przedłużona hiperglikemia może doprowadzić do kwasicy ketonowej, a w konsekwencji do śpiączki hiperglikemicznej.

Postępowanie w przypadku zwiększonego poziomu glukozy we krwi jest utrudnione z powodu trudności w rozpoznaniu schorzenia. Początkowe objawy są często niezauważalne, a dokuczliwe symptomy świadczą o znacznym rozwoju choroby. Osoby, u których zdiagnozowano cukrzycę powinny uważnie monitorować stężenie cukru we krwi– często sprawdzać jego poziom, przyjmować odpowiednie dawki insuliny oraz spożywać regularne, niezbyt obfite posiłki. Pomocna jest także aktywność fizyczna. Jeżeli pomimo przestrzegania zaleceń lekarza hiperglikemia nie ustępuje, być może konieczna będzie zmiana leków, modyfikacja dziennego menu lub intensyfikacja ćwiczeń fizycznych.